سقف یکی از ورودیهای شمس العماره - تزیینات

ع

عمارت شمس العماره  تهران

در هنگام کوچ و یا  بعضی مواقع  و موارد گاها  اتفاق می افتاد که بزی  ،بره ای یا الاغی بر اثر برخورد با موانع طبیعی یا ضربه چوب یا نزاع بین خود حیوانات   ، دست یا پا  می شکست و بعلت اویزان ماندن  اندام ،در ایل متخصصان طب سنتی و ماهر در زمینه کار و تجربه در مورد حیوانات نقص عضو انها را بنحوی تامین و از اندام مصنوعی ویژه ای برای  راه رفتن و ادامه مسیر و همراهی در ایل را برای انان امکان  پذیر میساخت . تعداد اندکی افراد در این گونه  امور ویژه تخصص  و سر رشته داشتند.  شاید در کل ایل باصری به تعداد انگشتان دست هم نمیرسید و حتی در عمل زایمان گوسفندان و بیرون کشیدن نوزاد انها از شکم، جان مادر  و نوزاد را نجان میدادند .در مواقع حساس افراد مهارت دیده  و با تجربه بداد حیوانات در حال زایش  میرسیدند و با مهارت خاص و روشهای سنتی نوزاد را از شکم مادر خارج و جان هر دو را نجات می دادند .در زمینه ساخت اندام مصنوعی هم افرادی  در ایل بودند و از سر ناچاری برای حیوان اندام های مصنوعی از الیاف و مواد طبیعی ، دست و پا درست میکردند و بکار می بستند طوریکه حیوان می توانست راه برود و زندگی عادی خود را طی نماید .  معمولا دست و پاس شکسته را با یک  دسته نی سبک 20 سانتیمتری  بهم بصورت گرد می بافتند و بدور محل شکستگی و با پارچه نرم و کم ضخامت بحالت پشت و رو می بستند تا سرانجام پس از حداکثر یک ماه سلامتی به حیوان بر می گشت و مانند روز اولش براه می افتاد و مشکل حرکتی حل میشد . البته بندرت پا یا دست اسیب دیده حیوان کوتاه میشد و این بستگی به مهارت فرد و نوع اسیب و شکستگی استخوان داشت . بعضی اوقات از محل تاشو دست و پا (زانو )  برای حیوانات سبک وزن با نی و ساقه گون و الیاف دیگر دست و پای مصنوعی درست میکردند و مسافت های کوتاه را می توانست راه برود و البته مشکل  کوچ سبب میشد که این اندامهای مصنوعی دوامی نداشته و حیوان را با قیمت کمتر در مسیر کوچ می فروختند و یا به امانت برای سال بعد .به دوستان خود در روستا ها واگذار می نمودند .